26 Eylül 2014 Cuma

beraber yaşlandığımuz canlarımıza:(

bugünlerde hep aynı heberleri alıyorum 

önce abimin ayağı kırıldı , iki gün sonra bir arkadaşın, sonra arkadaşımın annesinin. allah allah dedim garip kötü tesadüf

sonrasında ig den tanıdığım nevico nun 11 yıllık dostunun ardından yazdığı yazıyı göz yaşları içinde okudum, bugünde yıllardır takip ettiğim tugunanın 3 ayı beraber geçirdiği sarmanına vedasını biraz öncede işyerinden bir dostumun köpeğinin ölüm haberi:( eylül tatsız başladı ve tatsız devam ediyor.

sevmem zaten sonbaharı kışı :( hava erken kararır , soğur,  güneşsizdir benim zaten hassas olan yapım menopoz sonrası tavan yaptı zaten .

beraber yaşlandığımız canların ölüm haberlerini okudukça oğluşumun yokluğunu düşünüp ağladıkça ağlıyorum.

bir süre sonra müstakil bir yaşama geçelim diyoruz , heryerde yanımızda olan oğlum ben bahçede olunca oda çıkmak isteyecek sonra ne olacak ??? ya alıp başını giderse ya bi arabanın altında kalırsa diyip senelerdir hayalini kurduğum müstakil yaşamdan soğuyorum.

evde canları olan arkdaşlar beni daha iyi anlar  tımbışım hayatıma girdiğinden beri tatil eskisi kadar zevkli gelmiyor başlıyor bi kime bırakacağız telaşı annecim gelip biz yokken babamla kalırdı oğluşumun yanında . babam hastalanıpda evden dışarı çıkamayınca o ihtimal ortadan kalktı.

bu yaz yeğene anahtarı bırakıp bozcada yaptık 5 gün yoktuk 3. gün gelip kontrol etti. biz geldiğimizde oğlumun sıkıntıdan şirazesi bozulmuş geldi bana:( bozcadada sürekli acaba ne yapıyordur diye devamlı aklımdaydı.

sonra geldik yazlığa gittik , yazşığa bile tımbış için gitmiyoruz dışarı çıkmak istiyor ya kaçarsa diye peşinde bekçi gibi yürümekden ne o keyif alıyor ne biz.


bahçedeki eşime bakarken resimledim sürekli dışarı çıkmak için konuşup duruyor.


her tarafı meraklı meraklı koklayıp duruyor. ingiliz atasözü ne demiş kediyi merak öldürür:(. bu duyguyu bilmeyene saçma gelecek ama birşey olacak diye kalbim pırpır ediyor:(

buda birşey yapmıyorum bak oturuyorum bakışı 


hadi gel diyince de söyleniyor:(


tuguna okadar güzel sevgisini dile getirmişki kalbimde hissettim gözlerim şişti ağlamakdan 

bazen birşey olursa bir daha evde can beslemem dışarda bakmaya devam ederim diyorum :(  

herkesin yavrusunu allah korusun maksimum süre bizimle birlikte olsunlar








6 yorum:

  1. Aaamin! ne ağladım tugunanın yazısını okurken...Kuşumuzu kaybettiğimizde bir daha istemem demiştim ama çocukluğumdan beri öyle alışmışım ki can yoldaşlarına çok şükür çirkini bulduk. O pır pır etme bende de var. Allah minnoşlarımızdan ayırmasın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sorma canım bende çok ağladım , içimde hissettim taa derinlerdeki korkularım depreşti :(
      maksimum sürede sağlıklı ve huzurlu yaşamları olsun inşallah

      Sil
  2. Ne diyebilirim ki? Bahçeli evde yaşayınca can dostunuzun kaçıp gitmesi olasılığından çok hayvan sevmeyen komşuların ona verebileceği zararları düşünün derim ben. Kediler mekanlarını kolay kolay terketmiyorlar merak etmeyin . Tatil konusunda ise yerden göğe haklısınız maalesef :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet maalesef birde öyle hayvan sevmezler var dimi :(

      Sil
  3. Kedinizle geçireceğiniz bir çok gününüz olsun, bol bol anı biriktirirsiniz umarım :)

    YanıtlaSil

yorumun benim icin cok onemli;)